Fazy trzeźwienia...

W trzeźwieniu każdego alkoholika wyróżnić można cztery istotne fazy. Dowiedziałem się o tym na jednym z wykładów w szpitalu (o nim samym napiszę przy okazji). Poniżej przedstawiam, jak to wszystko zapamiętałem:

1 - 14 dni - faza odstawienia. W organizmie następuje gwałtowny spadek neuroprzekaźników. Człowiek zaczyna trzeźwieć fizycznie. W zależności od stopnia zaawansowania jest to bardzo trudny okres. Okres odstawienia, w którym mogą występować liczne dolegliwości, w tym Alkoholowy Zespół Abstynencyjny.

15 - 45 dni - faza miodowego miesiąca. Wzrost neuroprzekaźników, który powoduje zwiększoną euforię. Po ustaniu objawów odstawienia alkoholu pojawia się lepsze samopoczucie i nadzieja na lepsze jutro. Człowiek zaczyna optymistycznie dostrzegać życie w trzeźwości. Wydaje mu się, że najgorsze ma już za sobą.

46 - 135 dni - faza muru. Okresowo następuje ponowny spadek neuroprzekaźników. Jest to bardzo niebezpieczny, zdradliwy okres. Pozornie wydaje się, że to już trzeźwe życie, jednak stan psychiczny bywa wtedy mocno zaburzony. Niekiedy pojawiają się nadzieja na kontrolowane picie. W innych przypadkach zdarza się silne zwątpienie w sens trzeźwego życia. Człowiek jest bardzo podatny na stres, nie radzi sobie z emocjami, ma zwiększone poczucie krzywdy i źle znosi wszelkie niepowodzenia. Jak nazwa wskazuje napotyka na opór, czyli mur, którego nie jest w stanie przebić. Statystycznie aż 75% osób wraca wtedy do picia.

136 - 365 dni - faza przystosowania. Jest to czas, gdy powoli wraca optymizm. Zaczyna kiełkować trzeźwe myślenie. Człowiek może stopniowo wracać do rzeczywistości, zacząć układać sobie życie. Dzięki ciągłej pracy nad sobą wzrasta stabilizacja życia na różnych płaszczyznach. 

Po roku, do dwóch lat rozpoczyna się prawdziwe trzeźwienie. Wszystko wokół zaczyna się układać. Człowiek może podejmować coraz bardziej skomplikowane zadania. W dużym stopniu wzrasta wiara we własne możliwości. Niemniej dopiero po upływie dwóch lat trzeźwienie zaczyna się naprawdę.

Opisane fazy/okresy są oczywiście w pewnym stopniu umowne. Każdy jest inny i inaczej reaguje na dolegliwości, stres i różne sytuacje. Nie da się tego uogólnić ani zastosować typowego schematu dla wszystkich ludzi. Wszyscy uzależnieni potrzebują jednak pomocy. Jej zakres zależy od konkretnego przypadku, jednak nie można tego zaniedbywać.

texte par Raphaël