29 sierpnia

WYBIERAM ANONIMOWOŚĆ

Jesteśmy pewni, że pokora, wyrażająca się w anonimowości, jest najlepszą z możliwych gwarancją rozwoju Anonimowych Alkoholików.

12 Kroków i 12 Tradycji, str. 187

Ponieważ w AA nie obowiązują żadne normy prawne, mogę zająć takie stanowisko, jakie mi odpowiada – i korzystając z tego przywileju, wybieram anonimowość. Pokornie pragnę, aby Bóg posługiwał się mną we Wspólnocie jako jednym ze swoich narzędzi. Ofiarowanie to sztuka bezinteresownego dawania siebie i pozwalania, by pokora zajęła miejsce mojego ego. Kierując się trzeźwością, powstrzymuję się od wykrzyknięcia przed całym światem: “Jestem uczestnikiem AA”, przez co doświadczam spokoju wewnętrznego i radości. Pozwalam, by ludzie zauważyli, że się zmieniłem, i mam nadzieję, że spytają mnie, dzięki czemu mi się to udało. Zasady duchowości stawiam przed osądzaniem, malkontenctwem i krytykanctwem. Chcę, by w mojej grupie panowała miłość i troska – bo dzięki temu będę wzrastał.