Kiedy nasz ziemski żywot dobiegnie kresu, odchodząc nie zabierzemy ze sobą niczego co materialne – lodowate i bezwładne palce nie utrzymają nawet jednej monety. W taką podróż można zabrać jedynie to, co się rozdało; zaniesioną pomoc, poświęcony czas, użyczone komuś wsparcie. Bądźmy dumni, nie z własnych zysków, korzyści i osiągnięć, lecz z tych paru dobrych uczynków, na jakie zdobyliśmy się wobec innych. Tylko tego rodzaju wartości liczą się na dłuższą metę.
Co wezmę z sobą gdy nadejdzie czas?
Medytacja
“Święć się Imię Twoje”. Wyrazu “Imię” użyto w sensie duchowym – powyższe słowa wyrażają pochwałę i cześć dla Ducha Bożego, który człowieka i świat czyni doskonalszym. Daje On nam siłę potrzebną do przezwyciężenia tego, co w życiu małe, niskie i podłe. Jest wszechmocny i pomaga nam wieść życie zwycięskie, godziwe, wzniosłe, uskrzydlone.
Modlitwa
Modlę się, abym umiał być wdzięczny za Ducha Bożego, który mieszka we mnie.
Modlę się, abym starał się żyć według jego wskazań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz